بنام یاور بر حق

دیوانه ام من دیوانه

عبد در این میخانه ام

رخسار زیبای حسین شمع است و من پروانه ام

بگو حسین

بزن حسین

اینجانب سید علی مومنی متولد سال 1361 و ساکن تهران میباشم . مداحی را از پنج سالگی شروع کردم و اولین منبرم شانه پدرم بود . جد در جدم مداح بوده اند : پدرم ، پدر بزرگم و .................

اولین استاد بنده در این امر پدرم بودند و پس از آن آقای نریمان پناهی که خیلی کمکم کردند و در واقع الفبای اولیه را به من آموختند . در سنین نوجوانی نیز از محضر جناب آقای محمود کریمی بهره بردم و شروع حرفه ای کارم از هیئت یا زهرا بوده . مدتی را نیز در محضر مداح با اخلاص جناب محمد رضا طاهری بودم و پس از آن تقدیر و خدا و اهل بیت مرا با سید جوادذاکر آشنا کرد که زندگیم و راه و روشم و جنونم را با حضورشان تغییر و تحول دادند که از بخت بد به رحمت خدا رفتند و دل شیدای مرا در این دنیای فانی در به در کردند که البته به عقیده بنده با رفتنشان درس بزرگی به ذاکرین اهل بیت دادند که بنده در این مبحث قصد دارم که چند نمونه از آن دریای بیکران را بازگو نمایم که بنده با حضور در کنار ایشان چه چیزهایی آموختم و چه چیزهایی را به عینه دیدم که ره هزار ساله سلوک و معرفت را یک شبه طی نمودم . البته این جمله بنده حمل بر خود ستایی نشود که بنده در وادی سلوک و معرفت پشیزی بیش نیستم .

در همین ابتدای امر باید عرض نمایم که شاید در عرایض بنده گاها حرف هایی باشد که به عده ای بر بخورد ولی به خود مولا قسم که بنده روی صحبتم با محبین واقعی اهل بیت و دوستداران سید جواد نیست .

سید جواد ذاکر جوانی بود پر شور و با محبت و خونگرم که مصاحبت با وی هر فردی را واله و شیدای او میکرد و بنظر حقیر تاریخ دیگر نظیرش را نخواهد دید . سید جواد ذاکر مردی بود از تبار نور که با مرگش تولدی دیگر یافت .

 عده ای به من این خرده را میگیرند که اینقدر او را امامزاده نکن در صحبت هایت . ولی باید به عرض این عده از کم خردان برسانم که سادات آل پیغمبر خواهی نخواهی امامزاده هستند و نیازی به گفتن حقیر نیست . همانطور که حضرت محمد ص فرمودند : خوبی سادات را بخاطر خودش بخواهید و بدی اش را بخاطر ما .

سید که از بدی مبرا بود  . آیا به فرموده پیغبرمان عمل کردیم ؟ آیا حرمت سادات بودن وی را نگه داشتیم ؟ ما که حرف پیغمبرمان را قبول نداریم باید سید جواد را هم قبول نداشته باشیم . چیز بدیعی نیست .

سید جواد ذاکر بدی هیچ ذاکری را نمیگفت و بخل نداشت و همه ما دخیلان اهل بیت را ( البته اینطور که پیداست ما ملت دخیل مردمیم نه اهل بیت ) با همه خوبی ها و بدی ها دوست داشت و همیشه نکات مثبت همه را میدید و در مورد بدی ها سعی میکرد زاهنما باشد . البته نه با حرف بلکه با عمل .

نمیخوام برای هزارمین بار جریان آن جوان عرق خور را گوشزد نمایم که همه شماها بهتر از بنده در جریانش هستید .

بنده همنشینی طولانی مدتی با آن جواهر لایذال داشتم . گاه اوقات که به ایشان میگفتم سید جواد ، فلانی با تو لج کرده است و یا چنین حرفی را فلان جا پشت سرت زده ، میفرمود سید علی عیبی نداره چون مداح جد ماست دوسش داشته باش . منم که دوسش دارم . ولش کن .

و یکی از عامل هایی که با بنده الفت بسیار زیادی داشت این بود که زمان حتی قبل از بیماری شان که با بنده درد دل میکردند سعی میکردم بیشتر با عوض کردن مسیر صحبت ایشان را قدری از تنش های موجود در دور و برش دور نمایم .

سید مظلوم بود . مظلوم به معنای واقعی . اکثریت ملت مداح را در سی دی میبینند یا نهایتا در مجلسی جایی . با او نشست و برخاست آنچنانی ندارند و نمیدانند پشت پرده چه خبر است بدین علت حرفهایی میزنند که بدتر از هزار نوع زخم و خنجر است برای آن مداح . بعنوان مثال خیلی جاها بحث بود که میگفتند سید جواد ذاکر تکبر دارد محل کسی نمیگذارد و سر سنگین است .

بگذارید جواب این تهمت را بنده با این لفظ بدهم که ذاکر یا هر فردی که از دنیا دل بکند و دلخوشی از مردم نبیند حتی از اطرافیان بسیار نزدیکش شما خودتان قضاوت کنید که آیا دلسرد میشود یا خیر؟

حتی یک خسته نباشید هم برایش کافی بود . نه اینکه شهوت این چیزها را داشته باشد . نه . خسته نباشید هم برای سید این نبود که هر کجا دیدنش بگویند تیبه الله و ..................... خسته نباشید سید جواد ذاکر این نبود . بنده هم زیاد دوس ندارم باز صحبت کنم . همان به که با کنایه گفته شود .

سید جواد خیلی حق گردن شیعه دارد . یک عده میگویند سید برای جدش خوانده از جدش هم بگیره . چطور وقتی میخواند و همه گریه میکردند و دلشان میشکست و حاجت میگرفتند از خود بیخود میشدند ذاکری دیگر میخواند اینطور نمیشدند . او میتوانست برود در بیابان و در تنهایی مطلق برای جدش بخواند . ولی این کار را نکرد و با همه فشارهای روحی که متحمل میشد ذوقش را عشقش را شور و حال خالصانه اش را در مجالس ارباب با محبین اهل بیت تقسیم کرد .

سید جواد محبوب اهل بیت بود و نیازی به کسی نداشت . امیر المومنین هم یک عمر نماز شب خواند وقتی در محراب به شهادت رسید کوفیان گفتند مگر علی نماز بلد بود ؟ بله این حرف مردم ماست .

سید جواد ذاکر جوانی با معرفت و لوتی بود و این برای اهل دل ثابت شده است . سید جواد حرف عادی اش نیز دلنشین بود چه برسد به خواندنش برای ارباب . اگر او سی دی هایش ممنوع بود و خودش هم کافر بود چرا بعد فوتش تمام موسسه های ایران سی ی هایش را فروختند و خوردند ؟ که هنوز که هنوز است سر سفره سید جواد خیلی ها دارن سیر میشن . پس او کافر نبود این مردم بودند که کافر بودن  و بد بودند و بد ذات .

یک موسسه معروف در تهران واقع در پاساژ مهستان که نیازی به بردن نامش نیست وقتی سی دی های سید را قبل فوتش میخواستی میگفت : او کافر است ، دست نشانده است ، سی دی هایش را نداریم و نمیفروشیم . آن وقت بعد فوتش تا دید بازار بازار سید جواد است بر سر در موسسه اش نوشت سید آسمانی شد و شروع کرد به پخش و توزیع سی دی های سید جواد . یعنی کافری که بنظر  اینان کافر بود جایش  در عرش پاک خداست یا باز همان حرف من ؟ که خودشان کافر بودند .

بنده به جرات می گویم که مداحی را در تاریخ مداحی بیاورید که مانند سید جواد ذاکر شهوت و نفس نداشته باشد . نیست .

همچین فردی مادر تاریخ نزاده و نخواهد زایید . بنده با کمال صراحت عرض می نمایم که با تمام مداحان بوده ام . با تمام ذاکرین اهل بیت بوده ام و نشست و برخاست داشته ام ، ولی کسی مانند سید جواد ندیدم که نه شهوت خواندن داشته باشد و نه نفس شیطانی . و این چیزی بود که اهل بیت فقط به سید جواد ذاکر داده بود چونکه در خواندنش برای جدمان اخلاص داشت . اخلاص واقعی .

................................................................................................................

نوشته بالا ، قسمتی از دست نوشته های سید علی مومنی بود که عرضه گردید ، در پست بعدی مطالب دلنشین تری را خواهیم خواند .

اگر دلتان شکست ، اگر اشکی بر گونه هاتان جاری شد ، اگر دستی به دعا گشودید حقیران را نیز یادی کنید .

شادی روح مرحوم سید جواد ذاکر صلوات